Προσωποκεντρική Focusing Βιωματική
Ψυχοθεραπεία
Στην Προσωποκεντρική Focusing Βιωματική Προσέγγιση ο θεραπευτής δεν παρουσιάζεται ως εξειδικευμένος γνώστης, αλλά είναι εκείνος που δέχεται να συνάψει μία ισότιμη σχέση με τον θεραπευόμενο του η οποία διέπεται από σεβασμό, ενδιαφέρον και αποδοχή.
Χωρίς να ερμηνεύει αλλά και χωρίς να καθοδηγεί ο θεραπευτής της Προσωποκεντρικής Focusing βιωματικής Προσέγγισης αποδέχεται, συντροφεύει και εμπιστεύεται (διατελεί εν πίστη) τον θεραπευόμενο του στους νοητικούς ή συναισθηματικούς προβληματισμούς και περιπλανήσεις. Δεν αναλαμβάνει ως ειδικός να επιλύσει τα προβλήματά του ως πιο έμπειρος ή δυνατός ή ως αυθεντία να τον καθοδηγήσει σε έναν, κατά τη γνώμη του, πιο ικανοποιητικό τρόπο ζωής.
Ο Προσωποκεντρικός Focusing βιωματικός θεραπευτής συμβάλει και προσπαθεί να δημιουργήσει μια ουσιαστική θεραπευτική σχέση με τον θεραπευόμενό του και να επικοινωνήσει μαζί του σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Καλείται να συμπορευτεί μαζί του. Τον στηρίζει στην προσπάθειά του να αναγνωρίσει πρώτα και, στη συνέχεια, να νοηματοδοτήσει βιώματα, σκέψεις ή αισθήματά του στα οποία μόνο εκείνος έχει πρόσβαση. Η Προσωποκεντρική Focusing Βιωματική Προσέγγιση, πρεσβεύει πως το είδος αυτό της θεραπευτικής σχέσης οδηγεί τον θεραπευόμενο να μορφοποιήσει, να διεργαστεί και να διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά τον ίδιο και το περιβάλλον του.
Η ευθύνη και η πορεία είναι τελικά θέματα του θεραπευόμενου. Ο θεραπευτής από τη μεριά του καλείται να ανταποκριθεί και να προσφέρει τον εαυτό του σε αυτή την μοναδική και απαιτητική σχέση.
Του ζητείται η αυθεντική, ολιστική και καθάρια παρουσία του, απαλλαγμένη από δικές του σκέψεις, κρίσεις ή συναισθήματα. Παράλληλα, καλείται να αναπτύξει βαθιά κατανόηση και αποδοχή χωρίς αξιολογήσεις του τρόπου που δρα, σκέπτεται και αισθάνεται ο θεραπευόμενος του. Απαιτείται λοιπόν ουσιαστική πειθαρχία εκ μέρους του, διότι παρόλο που μπορεί να αναγνωρίζει, δεν πρέπει να αφήνει τις προσωπικές του αξίες, επιθυμίες και απόψεις να επηρεάζουν ή να κατευθύνουν τον άνθρωπο που ζητάει τη βοήθειά του.
Η πιο σημαντική και μοναδική προσφορά του θεραπευτή είναι ο Εαυτός του και αυτόν καλείται να καλλιεργήσει στην εκπαίδευσή του πρώτα και σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του ζωής, ενεργοποιώντας και αναπτύσσοντας τις διανοητικές και συναισθηματικές του δυνατότητες.